Χωρίς τίτλο...

Καθώς διαβάζεις, ακούς. Είναι οι φωνές του νου σου.
Υψώνονται σε ένα κρεσέντο μουσικό, διατάσσοντας να πατήσεις
το επόμενο τάστο στο πιάνο της ζωής σου. Το αόρατο χέρι σε
σπρώχνει να κάνεις την κίνηση, κίνηση ζωής, κίνηση τελειωτική, να βγάλεις
τον Άλλο από το παιχνίδι και να αναδειχθείς Εσύ ο νικητής.
Να υπερνικήσεις το μαύρο πέπλο του φόβου και της λήθης και να
χαραχτείς αιώνια στο σκονισμένο μνήμα της ανθρωπότητας.

Ελλάδα, ώρα μηδέν...

Βλέποντας τα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες στον τόπο που ονομάζεται Ελλάδα, δεν μπορώ να μην αναρωτηθώ πώς είναι δυνατό να ζούμε κατά αυτόν τον τρόπο. Συνέβη ένα γεγονός που παραπέμπει σε άλλα καθεστώτα, σε εποχές ευαίσθητες για το πολιτικό γίγνεσθαι. Ένας λογικός και καθόλου φανατισμένος νους θα περίμενε ότι αυτό το γεγονός θα σηματοδοτούσε την αφορμή ενός ξεσηκωμού, μιας έντονης, συλλογικής, ολοκληρωμένης διαμαρτυρίας, όχι μόνο ως ένδειξη συμπαράστασης σε παραπάνω από 2.000 άτομα που αίφνης έχασαν τη δουλειά τους, αλλά και ως φωνή, ως βροντή ίσως ενάντια σε ένα σύστημα που εδώ και τρία χρόνια μεθοδεύει με αριστοτεχνικό τρόπο την κατάρρευση οποιουδήποτε πράγματος θεωρείται κρατικό, δημόσιο, συλλογικό, που αφορά εντέλει τον πολίτη. Όλοι είναι αντίθετοι στις πολιτικές των Μνημονίων, σχεδόν όλοι έχουν ένα συγγενή ή ένα φίλο που πλήττεται από την ανεργία, καρκινοπαθείς δεν έχουν πρόσβαση στα φάρμακά τους, νοσοκομεία κλείνουν, σχολεία συγχωνεύονται, δημόσιοι οργανισμοί κομματιάζονται και πωλούνται. Και όλα αυτά στο όνομα της εξυγίανσης, της πάταξης της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής από ένα σύνολο ανθρώπων που λυμαίνονταν τόσα χρόνια τη χώρα και τώρα παρουσιάζονται χωρίς ίχνος ενοχής, με αμέριστο θράσος ως Εθνοσωτήρες.

Όμως, στην Ελλάδα επικρατεί η λογική του παραλόγου. Ενώ θα περίμενε κανείς λοιπόν η τόσο βίαιη πράξη να κλείσει η ΕΡΤ, που ήταν σύμβολο για την Ελλάδα και την ιστορία της, φωνή στην ομογένεια, να αποτελέσει τη σπίθα για διαμαρτυρία για όσα μας ταλανίζουν οδηγώντας πολλούς σε αυτοκτονίες, οι Έλληνες τρώγονται μεταξύ τους. Για άλλη μια φορά η ευκαιρία χάνεται. Για άλλη μια φορά ο ίδιος ο κόσμος διχοτομήθηκε σε δύο στρατόπεδα. Αντί να αποτελεί το κέντρο του ενδιαφέροντος ο δικτατορικός τρόπος επιβολής του νόμου-ποιου νόμου αλήθεια;-από μια κατά τάλλα δημοκρατική κυβέρνηση, ο περίφημος ελληνικός λαός τρώει τις σάρκες του. Δύο στρατόπεδα: ιδιωτικός και δημόσιος τομέας. Σαν να μας έχουν κλείσει σε ένα τσουβάλι και να παλεύουμε να ελευθερωθούμε, τρωγόμαστε, βγάζουμε ο ένας το μάτι του άλλου. Όποιος τολμάει να εναντιωθεί στο κλείσιμο της ΕΡΤ, λοιδορείται ως λαμόγιο, ως εν δυνάμει χαραμοφάης. Μήπως και ο ιδιωτικός τομέας δεν έκλεψε το κράτος, όταν του δόθηκε ευκαιρία; Μήπως ο ιδιωτικός υπάλληλος που υπερασπίζεται το εμπνευσμένο σχέδιο του Σαμαρά και των εταίρων του δε θα ήθελε να βρίσκεται σε μια δημόσια υπηρεσία απολαμβάνοντας τα προνόμια των δημοσίων υπαλλήλων; Δεν υπερασπίζομαι το Δημόσιο. Για χρόνια υπήρχαν άνθρωποι ασυνείδητοι, αγενέστατοι και διεφθαρμένοι. Υπήρξαν όμως και υπάρχουν, φυσικά υπάρχουν, εργαζόμενοι που κάνουν σωστά τη δουλειά τους, αλλοίμονο! Φτάνει πια με την ισοπέδωση όλων των πραγμάτων! Ας μάθει ο μέσος Έλληνας να σκέφτεται σε βάθος, να αναλύει τα πράγματα και τις καταστάσεις, να μη μασάει ακατέργαστη την τροφή που του παρέχουν.

Και για όσους βέβαια προβάλλουν το επιχείρημα ότι τόσος κόσμος ξεσηκώθηκε λόγω της ΕΡΤ, αλλά όχι πρωτύτερα, πρέπει να μάθουν να ενημερώνονται καλύτερα. Οργανώσεις και πορείες διαμαρτυρίας γίνονται συχνά, για το χαράτσι στο ρεύμα, για τη λογοκρισία που έχουμε υποστεί, για την ανεργία, για τις αυτοκτονίες. Εγώ ήμουν εκεί μαζί με άλλους άνθρωπους, κάθε φορά. Εσείς που ήσασταν;

Αλλά - μιας και χθες ήταν η επέτειος του θανάτου του Χατζηδάκη- ας θυμηθούμε ένα τραγούδι του, που πρόσφατα έπεσε κι αυτό δυστυχώς στα δίχτυα της καινοτομίας που ευαγγελίζεται αυτή η κυβέρνηση. Ας παραφράσουμε, όπως είπε και ένας φωτεινός νους, τα λόγια του Γκάτσου με τον κίνδυνο πάντα να θεωρηθούμε ρατσιστές σύμφωνα με το νέο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο:

«Καληνύχτα Κεμάλ, αυτή η Ελλάδα δε θα αλλάξει ποτέ.

Καληνύχτα».  

A walk outside...

B/W