Εικόνες φερμένες
από ένα παρελθόν κοντινό κι όμως μακρινό
μια επιβλητική
παρουσία στο γκριζο και υγρό τοπίο του
χειμώνα
μια φωτεινή στιγμή
της ζωής, μια αχτίδα φωτός
ένα ζεστό χαμόγελό
σου γλυκαίνει όλη την πίκρα της
καθημερινότητας
έγινε ο χρόνος
άχρονος μαζί σου
η φωνή σου
επαναπροσδιορίζει τις λέξεις, φτερωτά
τα λόγια σου φωλιάζουν στον νου μου και
αμετακίνητα πλέον μένουν για πάντα εκεί
ο χρόνος ο άχρονος,
ο τόπος δίχως σημεία και στο επίκεντρο
τους εσύ
ανυπέρβλητη μορφή
απεκδύεται τους πραγματικούς και
γνωστούς ρόλους, παίρνοντας την πρωταρχική
και αρχέγονη ταυτότητα
μαρτύριο να μη
γνωρίζεις το γλυκόπικρο πόνο του
ανεκπλήρωτου, να αγνοείς το βάρος του
φόβος να με ξεχάσεις,
να αντικατασταθώ, να επαναληφθούν οι
αλλοτινές συναντήσεις
τρόμος μήπως δεν
υπήρξα κάτι ξεχωριστό
απόσταση που μεγαλώνει
όλο και περισσότερο.
Στις σκέψεις χωρίς
ανταπόκριση, τα χείλη ψιθυρίζουν σ'αγαπώ,
σ'αγαπώ
